www.dsjowisz.fora.pl

aaa4

udzanie pieniędzy od zakładów, banków, firm prywatnych i osób cywilnych trwało z górą dwa lata. Zakończyło się na Straussach, a właściwie na pani Danucie, która zrobiła najwięcej szumu wokół całej sprawy.
Istnieją dowody, że tak Śliwiński, jak i inni najwyżsi dostojnicy kościelni w Polsce wiedzieli już jednak dużo wcześniej o pożyczkach, jakie zaciągał obrotny prałat. Mimo to, nie zrobili niczego, aby go powstrzymać; co więcej - przez długie miesiące pełnił on dalej funkcję ekonoma diecezji i naciągał kolejnych ludzi. Dowodem jest wymiana korespondencji pomiędzy Ryszardem Bafią - prawnikiem Halberdy, biskupem Śliwińskim oraz sekretarzem Episkopatu Pieronkiem, ze stycznia 1994 roku. Listy te (jak wszystkie inne dokumenty dotyczące całej sprawy) są obecnie w moim posiadaniu. Straussowie otrzymali je od Stanisława Wronka - sekretarza bpa Pieronka, podczas pierwszej wizyty na Miodowej. Korespondencja dotyczy kontaktów Halberdy z firmą Banker LTD z Gdyni. Prałat zwrócił się do Bankera z prośbą o pośrednictwo w znalezieniu kredytodawcy na sumę miliona dolarów. Kiedy zabiegi firmy wyraźnie przeciągały się w czasie, duchowny - nie mogąc najwidoczniej doczekać się kasy - wysępił „na szybko” 4,5 miliarda złotych od samego Bankera. Operatywna firma z Gdyni nie znalazła jednak „leszcza” na bańkę zielonych dla Halberdy. Ten - w związku z tym - nie czuł się zobowiązany oddać 4,5 miliarda...

Każdy, kto słyszy o działalności tego charyzmatycznego kapłana, wiedząc nawet o jego nadzwyczajnych zdolnościach mamienia ludzi, zachodzi mimo to w głowę - jak udało mu się pożyczyć tak wiele od tak wielu, skądinąd przeważnie twardo stąpających po ziemi ludzi businessu?! Cały problem tkwi w pokutującym ciągle micie o niepodważalnym, wielowiekowym autorytecie i powadze instytucji Kościoła rzymskokatolickiego. Przed powzięciem decyzji o udzieleniu pożyczki zbierały się często całe narady; obradowały całe sztaby ludzi, manicure ursynowm na ogół nie przychodziło nawet do głowy, że ksiądz, parafia, biskup, diecezja - mogą być nierzetelne czy niewypłacalne. Sam ogromny majątek Kościoła nie dawał żadnych podstaw do jakiegokolwiek niepokoju co do spłaty należności. Nikt nie pomyślał jednak, w jaki sposób może w przyszłości dochodzić swoich praw i pieniędzy - sprzedając kościół, hospicjum, szkołę katolicką, srebrne lichtarze z kaplic? Kto na to pozwoli w katolickim kraju?! Wyobrażacie manicure kabaty jaką „reklamę” zrobiłoby takiej świętokradczej firmie np. Radio Maryja, ze swoim milionem słuchaczy. Dramaty poszczególnych ludzi czy też całych przedsiębiorstw, zupełnie się przy tym nie liczą. Co prawda Kościół ma także innego rodzaju dobra, ale i one są nienaruszalne; zresztą kapłańskie w tym głowy, aby nie został tknięty poświecony majątek. Faktem jest, iż niektóre firmy prześcigały się wprost, by to właśnie one mogły pożyczyć Kościołowi, manicure ursynow po upadku komuny miał jeszcze większe plecy. Przypomnijmy manicure kabaty, kto na początku lat 90. rządził Polską oraz w kim miał i ma oparcie, a wszystko stanie się jasne.
22 września 1994 roku na wniosek państwa Straussów została wydana opinia biegłych prawników, dotycząca jednoznacznego uregulowania kwestii spłaty pożyczki Podpisali ją: prof, dr hab. Mirosław Nestorowicz z Wydziału Prawa i Administracji Katedry Prawa Cywilnego i Międzynarodowego Obrotu Gospodarczego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz adwokat Henryk Ornas. Prawnicy oparli się zarówno na przepisach Kodeksu Cywilnego, jak również Kodeksu Prawa Kanonicznego. Opinia o objętości 4 stron maszynopisu A4 - sprowadza się do ustalenia odpowiedzialności za zaciągniecie pożyczki w kwocie 9 miliardów st złotych. Praktycznie całą kwestię rozstrzyga już kilka odnośnych kanonów prawa kanonicznego:

1. Kanon 515 paragraf 1 - „Parafia jest określoną wspólnotą wiernych, utworzoną na sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego powierza się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi.
2. Kanon 515 paragraf 3 - „Parafia erygowana zgodnie z prawem posiada mocą samego prawa osobowość prawną”.
3. Kanon 532 - „W załatwianiu wszystkich czynności prawnych proboszcz występuje w imieniu parafii, zgodnie z przepisami prawa”.

„Bez znaczenia” - piszą prawnicy - „...jest okoliczność, iż ks. Jan Halberda nie jest już proboszczem parafii, gdyż osoba prawna, a jest nią parafia rzymskokatolicka św. Jerzego w Elblągu - ze swej natury trwa nieprzerwanie (patrz, kanon 120 paragraf 1 KPK); a wobec tego dla odpowiedzialności cywilnej parafii za zobowiązania parafii nie wywołuje negatywnego skutku dla pożyczkodawcy Jana Huberta - Straussa okoliczność, iż w miejsce ks. Jana Halberdy został powołany inny ksiądz na stanowisko proboszcza parafii św. Jerzego w Elblągu”.